Jezioro

Boros, osada rybacka gdzieś na końcu świata, nad wysychającym, skażonym jeziorem, którego Duch gniewa się na ludzi. Mężczyźni mają tu wódkę, kobiety troski, dzieci nieustannie drapią swędzącą wysypkę na skórze.

Mały chłopiec Nami mieszka z babcią i dziadkiem w niebieskim domku z białym sufitem. Babka ma wielkiego guza na kości ogonowej, dziadek nigdy nie odkłada papierosa bez filtra, którego trzyma między palcem wskazującym a zniekształconym środkowym.

Pewnego dnia Nami zostaje zupełnie sam; musi wyruszyć w nieznane, by dowiedzieć się, czego w życiu szukać, i wrócić do domu, by to odnaleźć. Opłynąć złowrogie jezioro, żeby w końcu zanurzyć się w nim i sięgnąć po najgłębszą tajemnicę.

Bianca Bellová otrzymała za Jezioro Nagrodę Literacką Unii Europejskiej 2017, najważniejszą czeską nagrodę literacką Magnesia Litera w kategorii Książka Roku oraz nagrodę studencką Česká Kniha. Zagraniczne prawa do książki zostały dotychczas sprzedane do dwudziestu krajów.

Inspiracją dla autorki była historia Jeziora Aralskiego.

KSIĄŻCE PATRONUJĄ

WYBRANE RECENZJE

Bianca Bellová zachwyca nie tylko ogromną wyobraźnią, dosadnością, szeroką wielopłaszczyznowością swojej fabuły i pomysłem na powieść inicjacyjną. Siła „Jeziora” tkwi w jej magicznej naturalności, to powieść z krwi i kości, taka, którą chłonie się całym sobą.

Paweł Biegajski, Melancholia Codzienności LINK

Freud miałby tu co robić. W „Jeziorze” Bianki Bellovej można się zanurzać bez końca, żeby wydobywać na światło dzienne to, co zepchnięte do najgłębszych zakamarków podświadomości. Sięgnąć samego dna „Jeziora” to zadanie tylko dla odważnego czytelnika, który nie boi się stanąć twarzą w twarz z tym, co tam znajdzie. Bo ostatecznie będzie musiał zmierzyć się z najtrudniejszym wyzwaniem: zajrzeniem w głąb samego siebie.

Karina Bonowicz, Pani Book LINK

Bianca Bellová stworzyła powieść inicjacyjną przypominającą moralitet, posługując się bardzo prostymi środkami wyrazu, a wywołując dreszcze dzięki spleceniu świata przyrody ze światem ludzi (...).

Jarosław Czechowicz, Krytycznym Okiem LINK

W Czechach książka odniosła duży sukces, a z Czech do Polski nie jest daleko.

Kinga Dunin, Krytyka Polityczna LINK

Świat przedstawiony przez Biankę Bellovą tylko na pozór różni się od tego, w którym żyjemy my. Tylko na pozór jest bardziej surowy, bezlitosny i pozbawiony perspektyw. (...) Autorka pokazuje, że nasze ucywilizowanie to tylko pozory, że otaczają nas dzikie bestie ubrane w drogie garnitury.

Anna Maślanka, Literackie Skarby Świata Całego LINK

Czeska powieść ma bardzo delikatny posmak folk horroru. Nie znajdziemy tu co prawda okultyzmu, tajemniczych sekt czy bractw, ale przyjrzymy się zamkniętej społeczności, w której rządzą przesądy i niezachwiana wiara w Ducha Jeziora – srogie bóstwo, które nagradza i karze, żąda ofiar.

Karolina Nos-Cybelius, Czepiam Się Książek LINK