Mama umiera w sobotę

Mama umiera w sobotę to zbiór siedmiu na pierwszy rzut oka bardzo różnych opowiadań, które łączą w sobie wielki temat
relacji rodzinnych z elementem nieznanego.

Obserwujemy tu m.in. skomplikowane relacje pomiędzy: piękną żoną a mężem garbusem-zazdrośnikiem, dorastającym w dusznej atmosferze rodzeństwem, tajemniczym dziadkiem a jego nieletnim podopiecznym, przyziemnym ojcem a synem-marzycielem, małżeństwem w patriarchalnej społeczności.

Niemczyk, zupełnie nie przejmując się zalecaną debiutantowi ostrożnością, żongluje sceneriami: osadza swoich bohaterów to pod budką z piwem na polskim blokowisku, to w pachnącej kwiatem lotosu willi w Bombaju. Misternie konstruuje przedstawione światy, nie boi się niedopowiedzeń i symboliki.

W jego opowiadaniach często czai się trudna do sprecyzowania groza rodem z Miasteczka Twin Peaks. Coś tajemniczego i niepokojącego bez przerwy wisi w powietrzu, czyha za rogiem i wyciąga włochatą łapę. Po bohaterów. I czytelników.

Zbiór rozpoczyna prezentującą rodzimych debiutantów serię Nowe Polskie.

GŁÓWNA NAGRODA W KONKURSIE PROMOTORZY DEBIUTÓW

Wydawnictwo Afera z książką Mama umiera w sobotę jeszcze przed jej oficjalną premierą zdobyło Nagrodę Główną w organizowanym przez Fundację Tygodnika Powszechnego i Instytut Książki konkursie - Promotorzy Debiutów.

KSIĄŻCE PATRONUJĄ

WYBRANE RECENZJE

Niemczyk nadaje nowe znaczenie słowu "tajemnica". Eksperymentuje i pisze jednocześnie bardzo dosadnie. Cieszę się, że Mama umiera w sobotę w tak pokrętny sposób wdarła się do mojej wyobraźni. Tekstów takich jak te łatwo się z niej nie wypuszcza.

Jarosław Czechowicz, Krytycznym Okiem LINK

Rafał Niemczyk, gdyby żył na przełomie XIX i XX wieku, to powinien, jako miejsce stacjonowania, wybrać Rosję. Bo mógłby spędzać tuż pod Moskwą, w literackich daczach, upojne wieczory i noce, otoczony żywymi i duchami. Wpadłby Mikołaj Gogol, Michaił Bułhakow, a może na partyjkę pokera - ukrywając się przed lichwiarzami - zawitałby Fiodor Dostojewski.

Jarek Holden, Czytanie i Słuchanie LINK

Mama umiera w sobotę to zaskoczenie. Dużo tu świta, sporo gra w głowie, a takie zanurzenia w znanych wodach lubimy. Podczas czytania fale rozstępują się jednak przed nieznanym, świeżym prądem, z którego pływu nie chce się wychodzić. A że ów prąd do tego przypłynął po raz pierwszy i dopiero debiutuje w tych wodach, to mu się należy szacunek i ukłon. I szersza strefa wpływów, bo to zwyczajnie świetna proza.

Adrian Kyć, Tramwaj nr 4 LINK

Rafał Niemczyk udowadnia, że początkujący pisarz jest w stanie wykreować nie mniej fascynujące i profesjonalne warsztatowo narracje niż uznany i popularny autor.

Karolina Nos, Czepiam Się Książek LINK

Stylizacja, wyważona archaizacja i swobodne poruszanie się między różnymi gatunkami sprawiają, że ani przez moment nie ma się wrażenia obcowania z prozą debiutanta. (…) Pozytywne wrażenie potęguje fakt, że w zbiorze nie sposób doszukać się słabego opowiadania.

Jakub Nowak, Qbuś pożera książki LINK

Przyznaję, że jest to zaskakująco dobry debiut. To historie mocno intrygujące, niejednoznaczne, osadzone w rzeczywistości, ale często sięgające ku surrealizmowi, literaturze grozy, trochę kafkowskie, ale własne, oryginalne i przyprawiające o dreszcze.

Marta Pyznar, Cuddle Up With A Good Book LINK